GR4310013 - Αστερούσια Όρη (Κόφινας)

Κωδικός
GR4310013
Τύπος
SPA
Ημερομηνία πρώτης συλλογής δεδομένων
01/06/2009
Ημερομηνία πρότασης ως SCI
Ημερομηνία επιβεβαίωσης περιοχής ως SCI
Ημερομηνία καθορισμού ως SAC
Εθνική νομική αναφορά του καθορισμού της περιοχής ως SAC
01/03/2010

Χάρτης

Ποιότητα

Το όρος Κόφινας παρέχει ποικίλες θέσεις φωλεοποίησης για τα αρπακτικά πτηνά, όπως είναι το όρνιο (Gyps fulvus), ο γυπαετός (Gypaetus barbatus), ο γερακαετός (Hieraaetus pennatus), ο σπιζαετός (Aquila fasciata), αλλά και για είδη όπως το βλαχοτσίχλονο, ο αιγαιοτσιροβάκος, η δενδροσταρήθρα, η ωχροκελάδα, η μικροσταρήθρα, η χαλκόκοτα και η ψαθοποταμίδα. Επίσης, θεωρείται σημαντική περιοχή για την κοκκινοκαλιακούδα, της οποίας η εμφάνιση στον Ελλαδικό χώρο είναι περιορισμένη. 

Η διάνοιξη ορεινών ή παράκτιων δρόμων, η εκτεταμένη και αυθαίρετη δόμηση, οι δασικές πυρκαγιές, η υπερβόσκηση, η παράνομη θήρα και αλιεία, η ανεξέλεγκτη τουριστική δραστηριότητα, η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων και η ρύπανση αποτελούν τις κύριες αιτίες που καθιστούν τρωτή την περιοχή. Οι βόρειες πλαγιές των Αστερουσίων είναι σχετικά απόκρημνες και –σε συνδυασμό με τις δυσμενείς κλιματολογικές συνθήκες– εμφανίζουν μεγάλη διάβρωση του εδάφους, υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και φαινόμενα ερημοποίησης.

Άλλα χαρακτηριστικά

Η τοποθεσία περιλαμβάνει το ανατολικό τμήμα του ορεινού όγκου των Αστερουσίων στη νότια Κρήτη. Το θαλάσσιο τμήμα καλύπτει λιγότερο από το 1% της περιοχής. Τα κυρίαρχα πετρώματα στα μεγαλύτερα υψόμετρα είναι οι  δολομίτες ενώ το ανατολικό πιο πεδινό τμήμα, καλύπτεται από νεογενή ιζήματα. Ο Κόφινας είναι η ψηλότερη κορυφή στα 1231 μ., ένα γυμνό και απότομο βραχώδες έξαρμα με κυρίαρχη βλάστηση τη φρυγανική, η οποία κατά τόπους είναι έντονα υποβαθμισμένη από την υπερβόσκηση. Στη νότια πλευρά αναπτύσσεται μεγάλος αριθμός φαραγγιών, αρκετά δύσβατων καθώς και μικρά έγκοιλα, κυρίως ενάλια. Εντοπισμένα σπήλαια στον ορεινό όγκο παρουσιάζουν μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον με ίχνη ανθρώπινης κατοίκησης και χρήσης πλέον των 3.500 ετών.

 

 

Τεκμηρίωση

- BOURDAKIS, S. 2003. Localization and mapping of breeding areas and colonies of the species: Griffon vulture Gyps fulvus, Black vulture Aegypius monachus, Bearded vulture Gypaetus barbatus, Egyptian vulture Neophron percnopterus, Golden eagle Aquila chrysaetos and Imperial eagle Aquila heliaca in Greece. Technical Report. Hellenic Ornithological Society, Athens. (in Greek)

- BOURDAKIS, S. ALIVIZATOS, H., AZMANIS, P., HALLMANN, B., PANAYOTOPOULOU, M., PAPAKONSTANTINOU, C., PROBONAS, N. ROUSOPOULOS, Y. SKARTSI, D., STARA, K. TSIAKIRIS, R. & XIROUCHAKIS, S. 2004. The situation of Griffon Vulture in Greece. In: The Eurasian Griffon Vulture (Gyps fulvus) in Europe and the Mediterranean. Status report and Action plan. L. Slotta-Bachmayr, R. Bogel, C.A. Camina (Eds.): 48-56. EGVWG.

- DELESTRADE, A. 1998. Breeding and distribution of the populaiton of Cough Pyrrhocorax p. docilis in Aegean Islands and Crete. Unpublished report to NHMC, Un. Of Crete.

Αναφορά: Natura 2000 φόρμα δεδομένων (αγγλικά), έκδοση βάσης 7 Φεβ 2014