GR4340014 - Εθνικός Δρυμός Σαμαριάς - Φαράγγι Τρυπητής - Ψιλάφι -Κουστογέρακο
Χάρτης
Φωτογραφίες της περιοχής
Ποιότητα
Πολύ σημαντική περιοχή για τα αναπαραγόμενα και μεταναστευτικά αρπακτικά, αλλά και για τα χαρακτηριστικά είδη των θαμνώνων και των ορεινών οικοτόπων. Στα σημαντικότερα είδη που φιλοξενεί περιλαμβάνονται: ογυπαετός Gypaetus barbatus, ο χρυσαετός Aquila chrysaetos, ο πετρίτης Falco peregrinus και ηκοκκινοκαλιακούδα Pyrrhocorax pyrrhocorax. Το Φαράγγι της Σαμαριάς είναι ο παλαιότερος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας. Η πολυπλοκότητα και η ομορφιά της τοποθεσίας είναι μοναδική. Απόδειξη αυτής οι χιλιάδες επισκέπτες που το διασχίζουν (περίπου 150.000 επισκέπτες ετησίως). Ο Εθνικός Δρυμός έχει αρκετά καλή διαχείριση. Ανενόχλητος για μεγάλη περίοδο, περιέχει πολύ καλά ισορροπημένες και με μεγάλη διαφοροποίηση φυτών και ζώων, κοινότητες. Ο Δρυμός είναι πρακτικά η μόνη περιοχή όπου η βόσκηση, η οποία είναι μια από τις σοβαρότερες αιτίες αρνητικών συνεπειών στα οικοσυστήματα παντού, απαγορεύεται παντελώς. Η έρευνα πεδίου είναι απαραίτητη προκειμένου να τεκμηριωθούν οι ενδείξεις γύρω από τη σπουδαιότητα της τοποθεσίας.
Άλλα χαρακτηριστικά
Γεωλογία: Οι βασικοί γεωλογικοί σχηματισμοί που συνθέτουν το γεωλογικό υπόβαθρο του Εθνικού Δρυμού του Φαραγγιού της Σαμαριάς είναι τρεις: κρυσταλλικοί ασβεστόλιθοι, συμπαγείς ασβεστόλιθοι και δολομίτες, slope debris and fans. Κύρια γεωμορφολογικά στοιχεία και στοιχεία του τοπίου: ο πυρήνας της θέσης αποτελείται από το 18χλμ. μήκους (περίπου) Φαράγγι της Σαμαριάς, που κατευθύνεται από βορά προς νότο. Το φαράγγι έχει μια μοναδική γεωμορφολογία η οποία χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερα στενό μονοπάτι, όχι πλατύτερο από 3-4μ. και από τα σχεδόν κάθετα τοιχώματα, 300-400μ. ύψος. Η καρστική χαράδρα της Σαμαριάς είναι ένα από τα μεγαλύτερα παράκτια φαράγγια στα Βαλκάνια. Ακόμα περισσότερο, η τοποθεσία χαρακτηρίζει από: 1) δευτερεύοντα φαράγγια που ξεκινούν από τις κορυφές του Βολακιά και του Αυλιμόνοκου και ρέουν προς το κυρίως φαράγγι (στο χείμαρρό του). 2) Μια εντυπωσιακή υψομετρική διαφοροποίηση: σε μια απόσταση περίπου 6,5 χλμ. το υψόμετρο αυξάνει σχεδόν από το 0 σε περισσότερο από 2.100μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και υπάρχουν 4 κορυφές που ξεπερνούν τα 2000μ. υψόμετρο. 3) Μερικοί γεωλογικοί καταρράκτες που καταλήγουν σε χαρακτηριστικά crags φτάνουν περίπου τα 300-400μ. ύψος. 4)Χαρακτηριστικά γεωμορφολογικά στοιχεία του καρστικού τοπίου της Κρήτης όπως οι ασβεστολιθικές δολίνες, τα σπήλαια (τα περισσότερα από αυτά είναι ανεξερεύνητα), σχηματισμοί από slope debris and fans και αρκετές πηγές. 5) Σημεία με εγκαταλειμμένες εκτάσεις, ένα σημαντικό ανθρωπογενές στοιχείο του τοπίου. Τα αλσύλια των πεύκων (Pinus brutia) εντοπίζονται κυρίως στη χαμηλότερη υψομετρική ζώνη (0-600μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας περίπου). Οι διαπλάσεις από σκίνους-χαρουπιές δεν ξεπερνούν τα 200μ. υψόμετρο. Τα μικτά αλσύλλια από πεύκα και κυπαρίσσια κυριαρχούν στην υψομετρική ζώνη των 500-1000μ. περίπου και το καθαρό κυπαρισσόδασος συνήθως υπάρχει μεταξύ 900-1800μ. υψόμετρο. Πάνω από αυτό το υψόμετρο, σημαντικές διαπλάσεις μικτές ή αμιγείς, κηλίδες ή αποικίες από κυπαρίσσια C. sempervirens, πρίνοι Quercus coccifera, σφεντάμια Acer sempervirens και αμπελιτσιές Zelcova abelicea είναι αρκετά κοινά, μην ξεπερνώντας τα 1600μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Σε μεγαλύτερα υψόμετρα υπάρχουν χαρακτηριστικές διαπλάσεις από Astragalus creticus και Astragalus angustifolius. Σημειώσεις: 1. Οι αμιγείς σχηματισμοί σφενταμιών καλύπτουν ένα πολύ μικρό μέρος της περιοχής. Αυτός ο τύπος οικοτόπου δεν περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι και αποτελεί τον κωδικό 32.1Α του Corine. 2) Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής καλύπτεται από ένα ανάμικτο δάσος πεύκων και κυπαρισσιών.
Τεκμηρίωση
1) Catsadorakis G. 1985. The vertebrate fauna of the White Mountains National Park (Samaria) of Crete. Hania Forestry Serv. 1: 1-46 [3.2, 3.3]
2) Martens, J. 1967 : Plecotus austriacus (Fischer) auf Kreta mit Bermerkumgen zu weiteren Arten (Mammalia, Chiroptera). Bonn.zool.Beitr. 18(3-4) : 253-362 [3.2, 3.3]
3) Mavrommatia G. 1976. Dierevnisis tou oikosystimatos Ethnikou Drymou Samarias, Kriti (Investigation of the ecosystem of Samaria National Park, Crete). [3.2, 3.3]
4) Nievergelt B. & Stocker J. 1986. Lefka Ori (White Mountains), western Crete. Report. Field course for ethnologists and wildlife biologists. Ethnol. Wildlife Res. Inst. Zool. Univ. Zurich-Irchel. 1-93.[3.2, 3.3]
5) Ondrias, J.C., 1965. Die Saugetiere Griechenlands. Saugetierk. Mitt. 13 (3): [3.2, 3.3]
6) Pendarakis C.E. 1994. Structure and dynamics of Pinus brutia var. brutia (Ten.) stands naturally established on abandoned fields, at Anopolis plateau, Southern Crete. Thesis. International Centre for Advanced Mediterranean Studies. Mediterranan Agronomic Institute of Chania, Crete, Greece.
7) Pohle H. 1953. Uber Fledertiere von Kreta Z. Saugetierk 17(1): 14-20 [3.2, 3.3]
8) Sowing. 1985. Beitrage zur Kenntnis der Verbreitung und Oekologie der Amphibien und Reptilien Kretas. Salamandra, 21(4): 252-262 [3.2, 3.3]
9) Strijboch H. 1984. Waarnemig aan de herpetofauna van Kreta. Lacerta 42(4): 61-80 [3.2, 3.3]
10) Vardinoyannis K., 1994. Biogeografia ton cherseon malakion sto notio nisiotiko aigaiako toxo (Biogeography of land snails in the south Aegean arc). Ph.D. Thesis. Univerity of Athens., p. 327 [3.2, 3.3]
11) Wettstein, O. 1935. Herpetologia aegaea. Sber. Osterr. Akad. Wiss. 162:651-833. [3.2, 3.3]
12) Wettstein O., 1953. Die Insectivora von Kreta. Z.Saeugetierk. 17: 413. [3.2, 3.3]
13) Zaffran J. 1990. Contributions a la flore et la vegetation de la Grete. Universite de Provence, p. 650. [3.2, 3.3]
14) Zimmermann K., 1953. Die Wildsauger von Kreta. Z.Saeugetierk 17(1): 1-72. [3.2, 3.3]
15) Dafis S., 1989. The rehabilitation of the degradated forest ecosystems. IUFRO proceedings: Rehabilitation of the degradated forest ecosystems. Chania, Crete, Greece
16) Edenberger J. and Mayer H., 1989. Zypressen - steil - hangwalder in Nationalpak Samaria-Kreta/Griecheland.IUFRO proceedings: Rehabilitation of the degradated forest ecosystems. Chania, Crete, Greece
17) Egli B.R., 1991. The special flora, ecological and edaphic conditions of dolines in the mountains of Crete. Bot. Chron. 10: pp. 325-335
18) Fournaki C., Personal communication (1995)
19) Heath, M. F. and Evans, M. I., eds. 2000. Important Bird Areas in Europe: Priority sites for conservation. 2: Southern Europe. Cambridge, UK: BirdLife International. BirdLife Conservation Series No. 8, p. 791. 20) Lymberakis P., Personal communication (1995)
21) M.A.I.C.H., Department of aromatic and medical plants, 1994. Catalogue of Cretan endemic plants. Responsible scientists : Fournaraki C. and Kazakis G.
22) Papanastasis V., 1995. Apotelesmata tou erevnitikou programmatos gia ta apeiloumena topia tis Kritis. Results from a research program concerning the threatened landscape of foresters. Hellenic Forestry society, Thessaloniki.
23) Pedarakis K., 1994. Structure and dynamics of Pinus brutia stands, naturally established on abandoned fields, Anopolis plateau, Crete. M.sc. thesis M.A.I.C.H.
24) Georghiou K. 1995. Checklist of Endemic, Rare and Threatened Plants of Greece. Draft. University of Athens. (3.3, 3.4, 4.2)
25) Morgan V & C. Leon. 1992. Datasheets of Flora species for revision of Appendix I of the Bern Convention. Volume IV. endemic taxa of Cyprus, Greece and Turkey Nature and environment. Nature and Envrionment. No 63 p. 106. Council of Europe, Publishing and Documentaion Service, Strasbourg. (3.2.g.)
26) Catsadorakis G. 1991. On the avifauna of Samaria gorgre (Crete, Greece). Kartierung mediterr. Brutvogel 6: 3-12. (3.2. a, b).
27) Economidou E. 1988. Inventory and study of the wetlands and other important bird biotopes in Crete. Final report, Vol. I. University of Patras. Ministry of Environment, Physical Planning and Public Works. Partas. (3.2. a, b).
28) Grimmet R.F.A. & T.A. Jones. 1989. The Important Bird Areas in Europe. ICBP Technical Publication No. 9, p. 906. (3.2. a).
29) [CORINE BIOTOPES] (3.2. a, b).
Αναφορά: Natura 2000 φόρμα δεδομένων (αγγλικά), έκδοση βάσης 7 Φεβ 2014